Broodje mis

Broodje mis
Olaf Scholz en Emmanuel en Brigitte Macron eten een Fischbrötchen. Het bleek niet zo'n goed idee, hoe "Hamburgs" het ook mag zijn. Foto: Radio Hamburg 

Een belangrijk bilateraal overleg tussen de presidenten van Frankrijk en Duitsland afgelopen maandag en dinsdag. Inclusief hun voltallige kabinetten. Veel belangrijke onderwerpen, de beide landen proberen zo de onderlinge banden te verbeteren. Gezamenlijk eten helpt dan. Hoewel?

De maandag begon met een wandeling langs de Elbe, het havengebied en een kennelijk onvermijdelijk bezoek aan een viskraam.  Want ja, die Hamburgse visbroodjes, die móet je geproefd hebben. Dat klinkt allemaal heel genoeglijk en informeel. Het zonnetje schijnt. Wat kan er mis gaan...

Als er broodjes zijn aangeschaft wordt er nog gelachen, zo blijkt uit dit verslag van in de FAZ: https://www.faz.net/aktuell/politik/inland/fischbroetchen-essen-mit-olaf-scholz-emmanuel-macron-in-hamburg-19234150.html

Maar bij de eerste hap is het raak. Het broodje vis is niet zomaar een broodje met vis, maar een Hamburger Fischbrötchen. Ik zocht een recept, een link daarnaar onderaan. Weinig variatie in de receptuur overigens:  maatjesharing of Bismarck herringfilet, mosterd, zoetzure rode uiringen zijn wel de belangrijkste ingrediënten.

Birmarck herring - te vergelijken met onze rolmops. Hier meer: https://simple.wikipedia.org/wiki/Bismarck_herring foto wikipedia. 

Wanneer je buitenlandse gasten vraagt of ze van rauwe vis houden, dan zullen ze aan gravad lax denken, of sushi, of ceviche. Maar zelden aan rauwe haring. Tenzij je een geoefende Noordzeekustbezoeker bent. Maatjesharing is iets voor de liefhebber en kenner. Net als de haring in het zuur, de rolmops. Het is ook niet helemaal een handig gerecht wanneer er dagen van zwaar vergaderen voor de boeg liggen. Zo'n visje eet je zelden alleen en tandenpoetsen na afloop is vaak niet genoeg.

Arme Papillen

Is de vis al een uitdaging genoeg, denk dan even aan de mosterd en die uien. Ook die doen een aanslag op de gevoelige smaakpapillen. Het vereist enige gewenning. Ik probeer Franse equivalenten te vinden, maar de Duitse pittige mosterd - denk Löwensenf - is toch wat anders van karakter dan de Grey Poupon uit Dijon.  En de receptuur die ik voor het bereiden van de stevige uienringen las lijkt mij ook een overtreffende trap. Daar moet je maar van houden.

De vraag is dus: zet je zo'n uitdaging je gasten voor, met alle camera's erbij, gezellig, zo'n wandelingetje langs de rivier, hup we doen een broodje. Als gastheer zou ik me drie keer achter de oren krabben. Je kunt zo'n viskraam natuurlijk bezoeken, praten over het aanbod, wat de lokale specialiteiten zijn, vragen hoe dat in Frankrijk zit... 'Kijk beste Scholz, wij wippen wel een oestertje uit de schelp als het om rauw gaat'. Dan kun je als gastheer natuurlijk een prachtig toeristisch potje met Bismarck herring in een vrolijk feesttasje laten pakken en meegeven. Dan laat je de consumptie in het midden. Je belooft een heerlijke lunch in het vergaderhotel. Zoiets. Een beetje tactvol. Eten op straat is sowieso geen geweldig idee in deze context.

Etiquette

Gastrodiplomatie is al eeuwen een belangrijke manier om partijen bijeen te brengen, te kouten over allerhande zaken - zolang het maar geen politiek  is - en begrip voor elkaar te krijgen. Vlak na de tweede wereldoorlog kwam de Duitse president Adenauer eten in Reims, om verbroedering te bevorderen. Dat was een eerste stap om nader tot elkaar te komen. Vorstenhuizen zijn er in geoefend, staatsbanket na staatsbanket. Maak het diner niet te spannend, wees trots op je nationale producten, maar houdt het eenvoudig. En op het persoonlijke vlak: hoe zorg je dat je geen tomatensaus op je jurk, of spinazie tussen je tanden krijgt. Dat soort werk. Een zorgvuldig uitgekozen menu, bijbehorende drankjes en iedereen zit op de juiste plek. Alles volgens de regels der etiquette. Zo'n maaltijd zal er eerder deze week in Hamburg ook wel hebben plaatsgevonden. Maar ja, dat haalt de krant niet meer tegenwoordig.

Wie echter in Duitsland het briljante idee kreeg om iedereen een Hamburgs Fischbrötchen aan te smeren? Die moet nog maar eens op cursus. Misschien wel op drie cursussen. En deze foto boven zijn bed.

Voor wie thuis aan de slag wil: https://www.hensslers-schnelle-nummer.de/schnelle-rezepte/fischgerichte-8/fischbroetchen-nach-hamburger-art-96 of https://www.marions-kochbuch.de/rezept/8494.htm

Voor wie in Hamburg wil proeven: https://www.hamburg-tourism.de/das-ist-hamburg/hamburg-ahoi/gehoert-zu-hamburg-wie-alster-und-elbe-hamburgs-beste-fischbroetchen/

Dat was even schrikken. Welke tactloze adjudant van Scholz bedacht dat dit een goed idee was? En waarom voorkwam niemand dit pijnlijke moment? Foto: Politico